W książce „Piąta Dyscyplina” Peter Senge zwraca uwagę na ograniczenia indywidualnego uczenia się w istniejących i działających systemach. Warto natomiast uczyć się na specjalnie tworzonych modelach.
W rozdziale 3 „Więźniowie systemu czy więźniowie własnego myślenia” pisze:
Żeby dostrzec upośledzenie uczenia się w praktyce, dobrze jest zacząć od eksperymentu laboratoryjnego – mikrokosmosu funkcjonującego tak jak organizacje, ale równocześnie takiego, w którym można zobaczyć kosekwencje własnych decyzji wyraźniej, niż jest to możliwe w rzeczywistości. Dlatego często zapraszamy zainteresowanych do wzięcia udziału w symulacji nazwanej grą piwną, opracowanej w latach sześćdziesiątych w Szkole Zarządzania im. Sloana w Massachusets Institute of Technology. Ponieważ jest to laboratoryjny model prawdziwego systemu, łatwiej niż w rzeczywistości można wyizolować upośledzenia i ich przyczyny i dzięki temu zobaczyć je znacznie wyraźniej niż jest to możliwe w naturze w naturze. Gra piwna udowadnia, że trudności systemowe spowodowane są raczej przez podstawowe sposoby i działania ludzi niż przez szczegóły struktury i polityki organizacji.
Gra piwna zapoznaje nas z mechanizmem działania organizacji, której zwykle nawet nie zauważamy, ale która jest bardzo szeroko rozpowszechniona i odpowiada za produkowanie i rozprowadzanie dóbr we wszystkich uprzemysłowionych krajach – z systemem produkcji i dystrybucji. W przypadku gry piwnej jest to system produkcji i dystrybucji jednego gatunku piwa. Wszyscy gracze mają całkowitą swobodę podejmowania decyzji, które wydają się im racjonalne. Ich jedynym celem jest takie zarządzanie, aby osiągnąć maskymalne zyski.”
„Piąta dyscyplina. Teoria i praktyka organizacji uczących się”, Peter M. Senge, Oficyna Ekonomiczna/Dom Wydawniczy ABC, 2002